Στην σημερινή εποχή, της παγκοσμιοποίησης και του «επίπεδου κόσμου» που ζούμε είναι φανερό πως ισχύει η ευθεία και αντίστροφος ανάλογη εξίσωση ότι ο πολιτισμός, αυτό που προάγει τον άνθρωπο, αναπτύσσεται τεχνολογικά, γλωσσικά και επιστημονικά μέσω της γλώσσας.
Δηλαδή, αν ένας λαός επιθυμεί να έχει μια ισχυρή και δυνατή στο χρόνο γλώσσα , που να μένει απαράλλακτη , αναλλοίωτη και ποιοτική στην πορεία του χρόνου , πρέπει να διαθέτει έναν ισχυρό πολιτισμό ώστε να προαχθεί σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.
Ο άνθρωπος σήμερα, συνεχώς χρησιμοποιεί μια «ξύλινη» γλώσσα που μοιάζει σαν μαραμένο δέντρο που έχει προσβληθεί από την όξινη βροχή. Μιλάει μια γλώσσα εξευτελιστική και υποδουλωμένη στην ξενομανία με μια συνεχής τάση για συρρίκνωση της. Έτσι αλλοιώνουμε τον πολιτισμό μας άρα και τη γλώσσα μας.
Άλλωστε, η γλωσσική ισοπέδωση όπως και κάθε άλλη ισοπέδωση, αποβαίνει πάντοτε σε βάρος της υπεροχής . Μια τέτοια τακτική ευνοεί τους ανθρώπους του πυθμένα και όχι της κορυφής.
Γιατί για να μιλήσουμε για την βαθύτερη σχέση γλώσσας και πολιτισμού κανένας λαός δεν αφανίζεται εθνολογικά και πολιτισμικά αν πρωτύτερα δε πεθάνει γλωσσικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου