- «Ρε σύ , αυτός είναι πολύ πλούσιος..τι τυχερός!!!Μακάρι να βρισκόμουν στη θέση του και να είχα αυτή την πισίνα και αυτό το πανέμορφο αυτοκίνητο, θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος»
- «Αυτός που είναι πλούσιος δεν σημαίνει ότι είναι και ευτυχής η δυνατός να ζήσει την δυστυχία για να απολαύσει την ευτυχία»
Τα παραπάνω λόγια τα ακούμε καθημερινά από ανθρώπους οι οποίοι δεν κοιτούν εις βάθος αυτά που έχουν και δίχως σκέψη και ίχνος αισιοδοξίας δεν συνειδητοποιούν ότι πάντα υπάρχει το πιο καλό αλλά αν κυνηγήσουμε μόνο αυτό αφήνοντας πίσω τον οξυγόνο της ζωής και την ομορφιά της ,μάταια θα χάσουμε το «παιχνίδι» της ζωής και θα γίνουμε δυστυχισμένοι άνθρωποι έχοντας χάσει το νόημα της και την αξία της.
Αληθινό μέτρο του πλούτου είναι το πόσο αξίζεις όταν χάσεις όλα τα λεφτά σου. Διότι, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λεφτά και άνθρωποι που είναι πλούσιοι. Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει υλικά αγαθά, αλλά πλούσιο συναισθηματικό και πολύχρωμο εσωτερικό κόσμο. Και θα μας πει ο Clifford Barney : “Γιατί να αρπάζουμε τα υλικά αγαθά σαν κλέφτες ή να τα μοιράζουμε σαν σοσιαλιστές, όταν μπορούμε να τα αγνοήσουμε σαν συνετοί άνθρωποι;”
Κάποιοι νομίζουν ότι όποιος είναι φιλάργυρος και πλούσιος ,είναι και έξυπνος, μορφωμένος, καταρτισμένος από γνώσεις και παιδεία και υποστηριχτής σωστών ιδεολογιών. Επειδή κάποιος είναι πλούσιος δεν πάει να πεί , ότι δεν είναι και φτηνός. Οπότε, κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθώς ο πλούτος δεν αλλάζει τον άνθρωπο αλλά τον αποκαλύπτει…
Η αλήθεια είναι ότι τα λεφτά και η επιτυχία δεν αλλάζουν τον άνθρωπο. Απλώς ενισχύουν ό, τι υπάρχει αλλά ο θεός μας έφτιαξε για να ενισχυόμαστε μόνοι μας με την δικιά μας υπάρχουσα δύναμη και ευτυχία που απλά το μόνο που μένει είναι να ψάξουμε και να την βρούμε στο εσωτερικό μας.
Είπε κάποτε ο Don Marquis : «όταν ένας άνθρωπος σου λέει ότι είναι πλούσιος λόγω της σκληρής δουλειάς, ρώτησε τον : ποιανού ; Με αφορμή αυτό, ύψιστης σημασίας είναι το γεγονός ότι δεν σημαίνει ότι όποιος είναι πλούσιος είναι κακός, κακοπροαίρετος, χαζός, εκμεταλλευτής και κλέφτης. Πλούσιος μπορεί κάποιος να γίνει με τον κόπο του και την σκληρή δουλειά του και να είναι μορφωμένος και αγαθός , το πρόβλημα όμως είναι ότι όταν αυτός ο πλούτος μεταφέρεται σε ανάξιους απογόνους που το μόνο που κάνουν είναι τα τα σπαταλούν δίχως κεντρικό σκοπό με αποτέλεσμα να μην είναι πλούσιοι. Γιατί πλούσιος είναι ο άνθρωπος που κρατά μια ακριβή ισορροπία μεταξύ εκείνων που μπορεί να κερδίσει και εκείνων που μπορεί να χρησιμοποιήσει.
Ας ζήσουμε λοιπόν τη ζωή με αυτά που έχουμε διότι η ζωή δεν έχει πρόβες, μόνο παραστάσεις. Και η ζωή μπορεί να μην ήταν το πάρτι με τους πλούσιους που ίσως ελπίζαμε, αλλά μιας και ήρθαμε πρέπει να χορέψουμε. Ζεις μόνο μια φορά αλλά αν ζήσεις σωστά είναι αρκετό.
Σκωλίκης Βασίλης
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
«Δεν είναι φτωχός αυτός που έχει λίγα, αλλά αυτός που επιθυμεί πολλά»
Μέσα στις αδυναμίες του ανθρώπου είναι, φαίνεται, και αυτό το ασυγκράτητο ,το ακαταμάχητο «πλέον έχειν» που δεν τον άφησε να ικανοποιηθεί ποτέ με ό,τι αξιώθηκε να αποκτήσει, αλλά διαρκώς τον σπρώχνει να κερδίσει περισσότερα να βολευτεί καλύτερα, να πάει παραπάνω από εκεί που βρίσκεται, είτε για την οικονομική ευμάρεια και την κοινωνική προβολή πρόκειται, είτε για το άνθος της επαγγελματικής σταδιοδρομίας και πολιτικής δύναμης. Σε βαθμό που γίνεται αξιοδάκρυτα δυστυχής. Δεν χαίρεται αυτό που του δόθηκε ως αμοιβή του μόχθου του ή ως δωρεά μιας καλής σύμπτωσης. Ζητάει κι άλλο .Έπειτα κι άλλο. Και πάλι κι άλλο χωρίς σταματημό, δίχως να πει: « Επιτέλους ! Φτάνει!»
«Φτωχός δεν είναι ο άνθρωπος που έχει λίγα, αλλά εκείνος που επιδιώκει περισσότερα» είπε κάποτε ο Σενέκας. Με τη χαρακτηριστική αυτή φράση δηλώνεται η μανιώδης και ανεξάλειπτη απληστία του ανθρώπου. Σε αυτή τη συνεχή βουτιά στην απληστία της κατανάλωσης κατευθύνονται συνεχώς οι άνθρωποι και έτσι νιώθουν πάντα φτωχοί. Δεν υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί και πλούσιοι, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να πουν κάτι και άνθρωποι που δεν έχουν να πουν τίποτα.
Και εύστοχα θα μας πει ο Σωκράτης: «Αυτός που αρκείται στα ελάχιστα είναι πλουσιότατος» . Γιατί ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζει με τα λίγα και να ευτυχεί με την εσωτερική του ευτυχία και όχι με την υλική ευτυχία. Εξάλλου , ο πλούτος δεν αλλάζει τον άνθρωπο , αλλά τον αποκαλύπτει και τα λεφτά και η επιτυχία δεν αλλάζουν τον άνθρωπο, απλώς ενισχύουν ό, τι υπάρχει.
Αν ζεις σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης, ποτέ δε θα είσαι φτωχός. Αν ζεις σύμφωνα με τις επιταγές των ανθρώπων, ποτέ δε θα γίνεις πλούσιος. Αυτός που είναι φιλοχρήματος δε χορταίνει με τα χρήματα, ούτε αυτός που αγαπάει τον πλούτο ξεδιψάει με τα πλούτη.
Οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λεφτά και άνθρωποι που είναι πλούσιοι. Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει χρηματική άνεση, αλλά αυτός που έχει πνευματική, επιμορφωτική , ηθική και προσωπική ιδεολογική άνεση. Τι να τα κάνεις τα λεφτά και τα πολλά ανούσια υλικά αγαθά, άμα δεν έχεις ερεθίσματα για μάθηση , δίψα για γνώση και θέληση να διευρύνεις τους πνευματικούς σου ορίζοντες; Γιατί αληθινό μέτρο το πλούτου είναι το πόσο αξίζεις όταν χάσεις τα λεφτά σου.
Ο άνθρωπος δεν χορταίνει ποτέ και με τίποτα. Ζούμε σε ένα κόσμο πλεονασμού περί πλούτου που τελικά δεν μειώνει την απληστία. « Όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα» λέει μια λαϊκή παροιμία. Η συνεχής-δίχως σκοπό-αναζήτηση για αγαθά που δεν τα έχουμε πραγματική ανάγκη αποφέρει ένα μόνιμο δυστυχές συναίσθημα που μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη και απουσία νοήματος της ζωής από την ψυχή κάθε ανθρώπου.
«Φτωχός δεν είναι ο άνθρωπος που έχει λίγα, αλλά εκείνος που επιδιώκει περισσότερα» είπε κάποτε ο Σενέκας. Με τη χαρακτηριστική αυτή φράση δηλώνεται η μανιώδης και ανεξάλειπτη απληστία του ανθρώπου. Σε αυτή τη συνεχή βουτιά στην απληστία της κατανάλωσης κατευθύνονται συνεχώς οι άνθρωποι και έτσι νιώθουν πάντα φτωχοί. Δεν υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί και πλούσιοι, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να πουν κάτι και άνθρωποι που δεν έχουν να πουν τίποτα.
Και εύστοχα θα μας πει ο Σωκράτης: «Αυτός που αρκείται στα ελάχιστα είναι πλουσιότατος» . Γιατί ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζει με τα λίγα και να ευτυχεί με την εσωτερική του ευτυχία και όχι με την υλική ευτυχία. Εξάλλου , ο πλούτος δεν αλλάζει τον άνθρωπο , αλλά τον αποκαλύπτει και τα λεφτά και η επιτυχία δεν αλλάζουν τον άνθρωπο, απλώς ενισχύουν ό, τι υπάρχει.
Αν ζεις σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης, ποτέ δε θα είσαι φτωχός. Αν ζεις σύμφωνα με τις επιταγές των ανθρώπων, ποτέ δε θα γίνεις πλούσιος. Αυτός που είναι φιλοχρήματος δε χορταίνει με τα χρήματα, ούτε αυτός που αγαπάει τον πλούτο ξεδιψάει με τα πλούτη.
Οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λεφτά και άνθρωποι που είναι πλούσιοι. Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει χρηματική άνεση, αλλά αυτός που έχει πνευματική, επιμορφωτική , ηθική και προσωπική ιδεολογική άνεση. Τι να τα κάνεις τα λεφτά και τα πολλά ανούσια υλικά αγαθά, άμα δεν έχεις ερεθίσματα για μάθηση , δίψα για γνώση και θέληση να διευρύνεις τους πνευματικούς σου ορίζοντες; Γιατί αληθινό μέτρο το πλούτου είναι το πόσο αξίζεις όταν χάσεις τα λεφτά σου.
Ο άνθρωπος δεν χορταίνει ποτέ και με τίποτα. Ζούμε σε ένα κόσμο πλεονασμού περί πλούτου που τελικά δεν μειώνει την απληστία. « Όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα» λέει μια λαϊκή παροιμία. Η συνεχής-δίχως σκοπό-αναζήτηση για αγαθά που δεν τα έχουμε πραγματική ανάγκη αποφέρει ένα μόνιμο δυστυχές συναίσθημα που μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη και απουσία νοήματος της ζωής από την ψυχή κάθε ανθρώπου.
Επειδή δεν μπορούμε να πετάμε στα σύννεφα, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κοιτάμε στον ουρανό.
Επειδή δεν μπορούμε να πετάμε στα σύννεφα, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κοιτάμε στον ουρανό. Είναι προτιμότερο να αποτύχεις πρωτότυπα παρά να αποτύχεις μιμούμενος. Και αν αποτύχεις τι έγινε ; Η ζωή είναι για να ζεις την ευτυχία την οποία θα την ζήσεις και πολύχρωμα θα την νιώσεις μόνο αν πρωτύτερα ζήσεις και βιώσεις τους πόνους της δυστυχίας. Τι είναι μια αποτυχία μπροστά στην ομορφιά της ζωής;
Και αν αποτύχεις από το καλύτερο, τουλάχιστον θα είσαι λιγότερο χειρότερος.
«Υπάρχει μόνο μιας μορφή επιτυχία» είπε κάποτε κάποιος φιλόσοφος. « Να μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου όπως τι θές».
Αυτό που χρειάζεται η ζωή είναι άγνοια και αυτοπεποίθηση , Μέτα η επιτυχία είναι σίγουρη.
Η επιτυχία είναι περισσότερο η διαρκής λειτουργία της κοινής λογικής παρά της ιδιοφυΐας . Εμείς, οι απλοί θνητοί, έμφυτα πιστεύουμε ότι θα πετύχουμε μόνο αν είμαστε τα μεγάλα μυαλά.
Η μόνη αποτυχία στην ζωή είναι ή αποτυχία να προσπαθήσεις.
Θέτω απλά ένα παράδειγμα. O THOMAS ALVA EDISON , αμερικανός εφευρέτης είπε « δεν απέτυχα . Απλώς βρήκα δέκα χιλιάδες τρόπους που δεν δουλεύουν» .Στη προσπάθεια του να πετύχει κάτι σπουδαίο , έμαθε και ακόμα και αν δεν πέτυχε αυτό που ήθελε , πέτυχε να μην αποτύχει στο νόημα της ζωής.
Προσπάθησε. Ψάξε. Σίγουρα θα αποτύχεις..αλλά αυτό είναι είναι το μυστικό της ευτυχίας. Καθώς καλότυχος άρα και επιτυχής είναι ο άνθρωπος που μπορεί να διαχειρίζεται επιτυχώς όχι μόνο τις ευτυχίες αλλά και της δυστυχίες του που ίσως προκύπτουν από αποτυχίες.
Και αν αποτύχεις από το καλύτερο, τουλάχιστον θα είσαι λιγότερο χειρότερος.
«Υπάρχει μόνο μιας μορφή επιτυχία» είπε κάποτε κάποιος φιλόσοφος. « Να μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου όπως τι θές».
Αυτό που χρειάζεται η ζωή είναι άγνοια και αυτοπεποίθηση , Μέτα η επιτυχία είναι σίγουρη.
Η επιτυχία είναι περισσότερο η διαρκής λειτουργία της κοινής λογικής παρά της ιδιοφυΐας . Εμείς, οι απλοί θνητοί, έμφυτα πιστεύουμε ότι θα πετύχουμε μόνο αν είμαστε τα μεγάλα μυαλά.
Η μόνη αποτυχία στην ζωή είναι ή αποτυχία να προσπαθήσεις.
Θέτω απλά ένα παράδειγμα. O THOMAS ALVA EDISON , αμερικανός εφευρέτης είπε « δεν απέτυχα . Απλώς βρήκα δέκα χιλιάδες τρόπους που δεν δουλεύουν» .Στη προσπάθεια του να πετύχει κάτι σπουδαίο , έμαθε και ακόμα και αν δεν πέτυχε αυτό που ήθελε , πέτυχε να μην αποτύχει στο νόημα της ζωής.
Προσπάθησε. Ψάξε. Σίγουρα θα αποτύχεις..αλλά αυτό είναι είναι το μυστικό της ευτυχίας. Καθώς καλότυχος άρα και επιτυχής είναι ο άνθρωπος που μπορεί να διαχειρίζεται επιτυχώς όχι μόνο τις ευτυχίες αλλά και της δυστυχίες του που ίσως προκύπτουν από αποτυχίες.
« Έχουν πει πως όποιος διακατέχεται από το πάθος της φιλαργυρίας δεν αφήνει μέσα του περιθώρια για άλλα πάθη»
Αρρώστια η φιλαργυρία. Πάθος που αιχμαλωτίζει τον άνθρωπο και τον ρίχνει στα δεσμά των πιο φρικτών παθών. Αυτός που είναι φιλοχρήματος δε χορταίνει με τα χρήματα, ούτε αυτός που αγαπάει τον πλούτο ξεδιψάει με τα πλούτη.
Ευτυχία .Ευτυχία .Ευτυχία ; Αυτή η λέξη απουσιάζει από την ψυχή αυτών των ανθρώπων καθώς ο φιλάργυρος αποφεύγει να ξοδεύει για να μαζεύει όσο το δυνατόν περισσότερα. Η φιλαργυρία ή τσιγκουνιά είναι μια παθολογική κατάσταση, γιατί ο άνθρωπος υπερεκτιμάει την αξία του χρήματος, το κάνει σκοπό της ζωής του και ξεχνάει κάθε ανώτερο ιδανικό. Τα χρήματα είναι μέσον που πρέπει να χρησιμοποιείται για να διευκολύνει τη ζωή του ανθρώπου και να του προσφέρει διάφορες υλικές και πνευματικές απολαύσεις. Ο φιλάργυρος γίνεται αντιπαθητικός με την τσιγκουνιά του στην οικογένειά του και τους φίλους του.
Ο φιλάργυρος κλειδώνεται στη φυλακή της δυστυχίας και ένας μεγάλος τοίχος δεν του επιτρέπει να βιώσει και να νιώσει την δύναμη της φύσης και τη χαρά της ζωής. Το μόνο που αγαπάει είναι το χρήμα . Ξεχνάει την αγάπη για τους ανθρώπους, την απόλαυση της φύσης και το βίωμα της δυστυχίας για μια απέραντη ευτυχία.
Ευτυχία .Ευτυχία .Ευτυχία ; Αυτή η λέξη απουσιάζει από την ψυχή αυτών των ανθρώπων καθώς ο φιλάργυρος αποφεύγει να ξοδεύει για να μαζεύει όσο το δυνατόν περισσότερα. Η φιλαργυρία ή τσιγκουνιά είναι μια παθολογική κατάσταση, γιατί ο άνθρωπος υπερεκτιμάει την αξία του χρήματος, το κάνει σκοπό της ζωής του και ξεχνάει κάθε ανώτερο ιδανικό. Τα χρήματα είναι μέσον που πρέπει να χρησιμοποιείται για να διευκολύνει τη ζωή του ανθρώπου και να του προσφέρει διάφορες υλικές και πνευματικές απολαύσεις. Ο φιλάργυρος γίνεται αντιπαθητικός με την τσιγκουνιά του στην οικογένειά του και τους φίλους του.
Ο φιλάργυρος κλειδώνεται στη φυλακή της δυστυχίας και ένας μεγάλος τοίχος δεν του επιτρέπει να βιώσει και να νιώσει την δύναμη της φύσης και τη χαρά της ζωής. Το μόνο που αγαπάει είναι το χρήμα . Ξεχνάει την αγάπη για τους ανθρώπους, την απόλαυση της φύσης και το βίωμα της δυστυχίας για μια απέραντη ευτυχία.
« Για να αποφύγουμε τη γλωσσική μας παραμόρφωση , είναι ανάγκη να αποφύγουμε την πολιτιστική μας παραμόρφωση »
Στην σημερινή εποχή, της παγκοσμιοποίησης και του «επίπεδου κόσμου» που ζούμε είναι φανερό πως ισχύει η ευθεία και αντίστροφος ανάλογη εξίσωση ότι ο πολιτισμός, αυτό που προάγει τον άνθρωπο, αναπτύσσεται τεχνολογικά, γλωσσικά και επιστημονικά μέσω της γλώσσας.
Δηλαδή, αν ένας λαός επιθυμεί να έχει μια ισχυρή και δυνατή στο χρόνο γλώσσα , που να μένει απαράλλακτη , αναλλοίωτη και ποιοτική στην πορεία του χρόνου , πρέπει να διαθέτει έναν ισχυρό πολιτισμό ώστε να προαχθεί σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.
Ο άνθρωπος σήμερα, συνεχώς χρησιμοποιεί μια «ξύλινη» γλώσσα που μοιάζει σαν μαραμένο δέντρο που έχει προσβληθεί από την όξινη βροχή. Μιλάει μια γλώσσα εξευτελιστική και υποδουλωμένη στην ξενομανία με μια συνεχής τάση για συρρίκνωση της. Έτσι αλλοιώνουμε τον πολιτισμό μας άρα και τη γλώσσα μας.
Άλλωστε, η γλωσσική ισοπέδωση όπως και κάθε άλλη ισοπέδωση, αποβαίνει πάντοτε σε βάρος της υπεροχής . Μια τέτοια τακτική ευνοεί τους ανθρώπους του πυθμένα και όχι της κορυφής.
Γιατί για να μιλήσουμε για την βαθύτερη σχέση γλώσσας και πολιτισμού κανένας λαός δεν αφανίζεται εθνολογικά και πολιτισμικά αν πρωτύτερα δε πεθάνει γλωσσικά.
Δηλαδή, αν ένας λαός επιθυμεί να έχει μια ισχυρή και δυνατή στο χρόνο γλώσσα , που να μένει απαράλλακτη , αναλλοίωτη και ποιοτική στην πορεία του χρόνου , πρέπει να διαθέτει έναν ισχυρό πολιτισμό ώστε να προαχθεί σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.
Ο άνθρωπος σήμερα, συνεχώς χρησιμοποιεί μια «ξύλινη» γλώσσα που μοιάζει σαν μαραμένο δέντρο που έχει προσβληθεί από την όξινη βροχή. Μιλάει μια γλώσσα εξευτελιστική και υποδουλωμένη στην ξενομανία με μια συνεχής τάση για συρρίκνωση της. Έτσι αλλοιώνουμε τον πολιτισμό μας άρα και τη γλώσσα μας.
Άλλωστε, η γλωσσική ισοπέδωση όπως και κάθε άλλη ισοπέδωση, αποβαίνει πάντοτε σε βάρος της υπεροχής . Μια τέτοια τακτική ευνοεί τους ανθρώπους του πυθμένα και όχι της κορυφής.
Γιατί για να μιλήσουμε για την βαθύτερη σχέση γλώσσας και πολιτισμού κανένας λαός δεν αφανίζεται εθνολογικά και πολιτισμικά αν πρωτύτερα δε πεθάνει γλωσσικά.
Για την υπουργό Παιδείας. Προσοχή – Ενδιαφέρον
http://www.apogevmatini.gr/?p=51215 Ένας δεκαπεντάχρονος, DJ στις διακοπές του και μαθητής στην καθημερινότητά του, λέει στα social networks που φυσιολογικά μετέχει, αλήθειες που η σοβαρή Άννα Διαμαντοπούλου μπορεί να λάβει υπόψη της και γιατί όχι να συζητήσει με τέτοιων ανησυχιών παιδιά, που λένε αυτά που εμείς ούτε καν αντιλαμβανόμαστε.Γράφει λοιπόν ο 15χρονος Βασίλης Σκωλίκης (bill_skol@hotmail.com ) με τίτλο «Η εκπαίδευση… στα βαρέα και ανθυγιεινά» «ΝΤΡΡΡΙΙΙΝΝ ΝΤΡΙΡΡΙΙΙΝΝ!!! Ούφ!! Ακόμη μια μέρα βαρεμάρας, αδιαφορίας και περιττού άγχους ξεκινάει. Επτά ολόκληρες ώρες μαθήματος, τις οποίες ο μέσος όρος των παιδιών τις θεωρεί αδιάφορες, ανούσιες , άχρηστες και σαν βασανιστήριο.
Πρωινό ξύπνημα, σχολείο, μεσημεριανό, διάβασμα, φροντιστήριο, διάβασμα, ύπνος και πάλι τα ίδια επί 5 μέρες. Κι όσο για το Σαββατοκύριακο, σύντομη ανάπαυση… για επανάληψη! Αυτό είναι το καθημερινό πρόγραμμα ενός μέσου-έστω και λίγο- συνειδητοποιημένου εφήβου. Δεν νομίζω ότι αυτή η εξευτελιστική κατάσταση καταπίεσης, χωρίς προσωπικό χρόνο για χόμπι και ξεκούραση, που ζουν οι έφηβοι σήμερα είναι υγιής. Η ουσία της παιδείας έχει πλέον αλλοιωθεί.
Τι θα περιμέναμε εμείς οι έφηβοι από το σύστημα παιδείας για να μετατραπεί αυτός ο ανούσιος χρόνος σε κάτι φιλικό για το μαθητή και ταυτόχρονα εποικοδομητικό; Σίγουρα μια ωραία ιδέα είναι η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών από όλες τις τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπως πραγματοποιήθηκε επιτυχημένα για πρώτη φορά φέτος μόνο στα παιδιά της Α’ γυμνασίου. Επιπρόσθετα, η σωστή επιλογή διδακτικών μαθημάτων θεωρείται απαραίτητη καθώς αρκετά από τα διδασκόμενα μαθήματα θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από άλλα, πιο σημαντικά για τη μόρφωση. Όπως λόγου χάρη, το μάθημα του δημιουργικού λόγου ή της μαθηματικής λογικής και σκέψης. Όλα αυτά όμως για να υλοποιηθούν χρειάζεται η πολιτεία να επενδύσει στην εκπαίδευση των διδασκόντων και να βελτιώσει την υλικοτεχνική υποδομή.
Όλα αυτά θα δημιουργήσουν εύφορο έδαφος ώστε να μπορούν οι καθηγητές να διδάξουν με περισσότερη δημιουργικότητα και όρεξη και τα παιδιά να συμμετέχουν επειδή το θέλουν, και όχι επειδή τους το επιβάλλουν. Η εκπαίδευση έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων ικανών να διαβάζουν αλλά ανίκανων να ξεχωρίζουν τι αξίζει να διαβάζουν. Η σωστή εκπαίδευση είναι πολύ ωραίο πράγμα. Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε, πού και πού, ότι τίποτε απ’ όσα αξίζει να γνωρίζουμε δεν μπορεί να διδαχτεί σήμερα.
Πρωινό ξύπνημα, σχολείο, μεσημεριανό, διάβασμα, φροντιστήριο, διάβασμα, ύπνος και πάλι τα ίδια επί 5 μέρες. Κι όσο για το Σαββατοκύριακο, σύντομη ανάπαυση… για επανάληψη! Αυτό είναι το καθημερινό πρόγραμμα ενός μέσου-έστω και λίγο- συνειδητοποιημένου εφήβου. Δεν νομίζω ότι αυτή η εξευτελιστική κατάσταση καταπίεσης, χωρίς προσωπικό χρόνο για χόμπι και ξεκούραση, που ζουν οι έφηβοι σήμερα είναι υγιής. Η ουσία της παιδείας έχει πλέον αλλοιωθεί.
Τι θα περιμέναμε εμείς οι έφηβοι από το σύστημα παιδείας για να μετατραπεί αυτός ο ανούσιος χρόνος σε κάτι φιλικό για το μαθητή και ταυτόχρονα εποικοδομητικό; Σίγουρα μια ωραία ιδέα είναι η χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών από όλες τις τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπως πραγματοποιήθηκε επιτυχημένα για πρώτη φορά φέτος μόνο στα παιδιά της Α’ γυμνασίου. Επιπρόσθετα, η σωστή επιλογή διδακτικών μαθημάτων θεωρείται απαραίτητη καθώς αρκετά από τα διδασκόμενα μαθήματα θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από άλλα, πιο σημαντικά για τη μόρφωση. Όπως λόγου χάρη, το μάθημα του δημιουργικού λόγου ή της μαθηματικής λογικής και σκέψης. Όλα αυτά όμως για να υλοποιηθούν χρειάζεται η πολιτεία να επενδύσει στην εκπαίδευση των διδασκόντων και να βελτιώσει την υλικοτεχνική υποδομή.
Όλα αυτά θα δημιουργήσουν εύφορο έδαφος ώστε να μπορούν οι καθηγητές να διδάξουν με περισσότερη δημιουργικότητα και όρεξη και τα παιδιά να συμμετέχουν επειδή το θέλουν, και όχι επειδή τους το επιβάλλουν. Η εκπαίδευση έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων ικανών να διαβάζουν αλλά ανίκανων να ξεχωρίζουν τι αξίζει να διαβάζουν. Η σωστή εκπαίδευση είναι πολύ ωραίο πράγμα. Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε, πού και πού, ότι τίποτε απ’ όσα αξίζει να γνωρίζουμε δεν μπορεί να διδαχτεί σήμερα.
ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
http://www.apogevmatini.gr/?p=24383
Το άρθρο έγραψε ο 16χρονος μαθητής Βασίλης Σκωλίκης και δημοσιεύεται επειδή αξίζει την προσοχή όλων μας.Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Η διεθνής, συχνά αναφερόμενη και ως χρηματοπιστωτική, κρίση που πλήττει με ιδιαίτερη σφοδρότητα όλες τις βιομηχανικές χώρες έχει προκαλέσει την κατάρρευση μεγάλων τραπεζών και πτώση των αγορών, ενώ ήδη έχει επιφέρει αρκετές δυσοίωνες απειλές για την οικονομία κάθε χώρας. «Η κρίση αυτή έχει λάβει έκταση χωρίς προηγούμενο, επειδή ακριβώς και ο δανεισμός είχε φθάσει σε επίπεδο χωρίς προηγούμενο» σύμφωνα με τα λόγια του γνωστού «προφήτη» οικονομολόγου Michel Aglietta.
Παρ’ όλα αυτά αρκετοί άνθρωποι 14 έως 36 ετών επιδίδονται στο σπορ του καταναλωτισμού, την τάση δηλαδή των ανθρώπων να επιθυμούν να αγοράσουν όλο και περισσότερα προϊόντα ή υπηρεσίες, σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης του εσωτερικού τους κενού, επειδή ή στερούνται τα βασικά για την κάλυψη των ψυχολογικών κενών ή λόγω της φθοράς από την καθημερινή ρουτίνα.
Το φαινόμενο τείνει να πάρει διαστάσεις μιας και ήδη ζούμε σε μια καταναλωτική κοινωνική αντίληψη, που την ενισχύουν με συγκεκριμένα πρότυπα τα ΜΜΕ.
Ας δούμε, όμως, πού οφείλεται αυτή η ασθένεια του επίπεδου κόσμου που ζούμε και ας αναφέρουμε κάποιες από τις συνέπειες που φέρνει στη ζωή μας.
Η πρόοδος της επιστήμης και η ανάπτυξη της τεχνολογίας αποτελεί μια βασική αιτία του καταναλωτισμού. Επιπρόσθετα, η αύξηση της ποιότητας ζωής σε συνδυασμό με το γρήγορο ρυθμό της και το σύγχρονο τρόπο της και τα περιλαμβανόμενα προβλήματα τα οποία προκαλούν αλλοτρίωση του προσωπικού χαρακτήρα είναι ένας σημαντικός λόγος που μας κάνει μανιώδεις καταναλωτές. Η μαζικοποίηση, που έχει μετατρέψει την κατανάλωση σε μόδα και ο βομβαρδισμός διαφημίσεων που δεχόμαστε καθημερινά, μας προκαλεί μια ψευδαίσθηση αναγκών. Τέλος, κυρίως μέσω του Διαδικτύου –και όχι μόνον– σε γνωστά site δημοπρασιών και άμεσων αγορών μάς προσφέρονται ελκυστικές προσφορές, με αποτέλεσμα να τα αγοράζουμε εξαιτίας της ευκολίας που έχουμε στην πληρωμή (δόσεις, δάνεια, πιστωτικές κ.λπ.).
Μήπως, τελικά, αυτά που αγοράζουμε είναι υποκατάστατα λόγω της αδυναμίας μας να ικανοποιήσουμε τις βασικές μας ανάγκες; Εγώ ως έφηβος προτείνω να κάνουμε μια άλλη αξιολόγηση της ζωής. Να αξιοποιείται σωστά και δημιουργικά ο χρόνος μας, να αφιερώνουμε λίγο παραπάνω στον εαυτό μας και να μη μας εντυπωσιάζει η ποσότητα αλλά η ποιότητα.
Το άρθρο έγραψε ο 16χρονος μαθητής Βασίλης Σκωλίκης και δημοσιεύεται επειδή αξίζει την προσοχή όλων μας.Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Η διεθνής, συχνά αναφερόμενη και ως χρηματοπιστωτική, κρίση που πλήττει με ιδιαίτερη σφοδρότητα όλες τις βιομηχανικές χώρες έχει προκαλέσει την κατάρρευση μεγάλων τραπεζών και πτώση των αγορών, ενώ ήδη έχει επιφέρει αρκετές δυσοίωνες απειλές για την οικονομία κάθε χώρας. «Η κρίση αυτή έχει λάβει έκταση χωρίς προηγούμενο, επειδή ακριβώς και ο δανεισμός είχε φθάσει σε επίπεδο χωρίς προηγούμενο» σύμφωνα με τα λόγια του γνωστού «προφήτη» οικονομολόγου Michel Aglietta.
Παρ’ όλα αυτά αρκετοί άνθρωποι 14 έως 36 ετών επιδίδονται στο σπορ του καταναλωτισμού, την τάση δηλαδή των ανθρώπων να επιθυμούν να αγοράσουν όλο και περισσότερα προϊόντα ή υπηρεσίες, σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης του εσωτερικού τους κενού, επειδή ή στερούνται τα βασικά για την κάλυψη των ψυχολογικών κενών ή λόγω της φθοράς από την καθημερινή ρουτίνα.
Το φαινόμενο τείνει να πάρει διαστάσεις μιας και ήδη ζούμε σε μια καταναλωτική κοινωνική αντίληψη, που την ενισχύουν με συγκεκριμένα πρότυπα τα ΜΜΕ.
Ας δούμε, όμως, πού οφείλεται αυτή η ασθένεια του επίπεδου κόσμου που ζούμε και ας αναφέρουμε κάποιες από τις συνέπειες που φέρνει στη ζωή μας.
Η πρόοδος της επιστήμης και η ανάπτυξη της τεχνολογίας αποτελεί μια βασική αιτία του καταναλωτισμού. Επιπρόσθετα, η αύξηση της ποιότητας ζωής σε συνδυασμό με το γρήγορο ρυθμό της και το σύγχρονο τρόπο της και τα περιλαμβανόμενα προβλήματα τα οποία προκαλούν αλλοτρίωση του προσωπικού χαρακτήρα είναι ένας σημαντικός λόγος που μας κάνει μανιώδεις καταναλωτές. Η μαζικοποίηση, που έχει μετατρέψει την κατανάλωση σε μόδα και ο βομβαρδισμός διαφημίσεων που δεχόμαστε καθημερινά, μας προκαλεί μια ψευδαίσθηση αναγκών. Τέλος, κυρίως μέσω του Διαδικτύου –και όχι μόνον– σε γνωστά site δημοπρασιών και άμεσων αγορών μάς προσφέρονται ελκυστικές προσφορές, με αποτέλεσμα να τα αγοράζουμε εξαιτίας της ευκολίας που έχουμε στην πληρωμή (δόσεις, δάνεια, πιστωτικές κ.λπ.).
Μήπως, τελικά, αυτά που αγοράζουμε είναι υποκατάστατα λόγω της αδυναμίας μας να ικανοποιήσουμε τις βασικές μας ανάγκες; Εγώ ως έφηβος προτείνω να κάνουμε μια άλλη αξιολόγηση της ζωής. Να αξιοποιείται σωστά και δημιουργικά ο χρόνος μας, να αφιερώνουμε λίγο παραπάνω στον εαυτό μας και να μη μας εντυπωσιάζει η ποσότητα αλλά η ποιότητα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)