Του Σκωλίκη Δημήτρη,
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 07/09/2011 16:18
http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=418358
Μαγκάκης, Κύρκος, Καλλέργης, Θέμελης, Πεπονής, Κακογιάννης, Καρκαγιάννης, Βουτσινάς, Καμπανέλης, Αξελός, Μπέϊκου, Παπάζογλου, Ξυδούς, Ρασούλης, Βέγγος, Παπά, Σάντας, Καλουτά, Τζανετάκος, Δαλιανίδης, Χωματά, Στεφανίδου, Ντασέν, Φούντας, Καββαδία, Τσάγκας, είναι μερικά από τα πρόσωπα που έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο εν μέσω κρίσης και μνημονίου.
Πρόσωπα που με τη δράση τους, πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική και επιστημονική, σφράγισαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πορεία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Γαλουχημένοι σε πέτρινα χρόνια, μέσα από οικονομικές και κοινωνικές συμπληγάδες, κατάφεραν να δημιουργήσουν, να εμπνεύσουν, να αλλάξουν και να διαπλάσουν σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας, αφήνοντας ανεξίτηλη παρακαταθήκη σε τομείς όπως η τέχνη, η πολιτική, οι επιστήμες, και η εκπαίδευση.
Με πίστη στο ρόλο τους, με τα όποια λάθη ή παραλείψεις τους, αλλά κυρίως με τους αγώνες, τα ευγενή οράματα, την πίστη σε αξίες και αρχές, τις συναισθηματικές και αισθητικές τους ευαισθησίες, τον κοινωνικό αυθορμητισμό, την φιλοπατρία, την ανιδιοτέλεια, το κέφι και τη ζωντάνια τους, την (αυτό)κριτική και τον αυτοσαρκασμό τους, την αγάπη για την ζωή και τον συνάνθρωπο, όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, συνέθεσαν τον κοινωνικό ιστό και χαρακτήρισαν θετικά την διαμόρφωση ενός σημαντικού μέρους της σύγχρονης Ελλάδας.
Μιας Ελλάδας μετέωρης και αίολης σε περίεργα κελεύσματα και προτροπές, σε «σχέδια» και μεταρρυθμίσεις που κανένας δεν ξέρει που θα μας οδηγήσουν.
Το χειρότερο είναι ότι δεν έχουμε αποφασίσει σαν λαός, σαν έθνος και σαν πολιτεία ποια «διδάγματα» θα επηρεάσουν και θα διαμορφώσουν την σκέψη μας. Ποιοι φάροι θα μας οδηγήσουν και κυρίως προς ποιο σημείο του ορίζοντα.
Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα μέρα με τη μέρα φτωχαίνει όλο και περισσότερο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η πατρίδα μας χάνει σιγά σιγά την όποια ταυτότητα της. Κάθε αναλαμπή προόδου αποσαθρώνεται στο βωμό της ιδιοτέλειας, της δημαγωγίας, της υποκουλτούρας και του ατομισμού.
Μια κοινωνία που έχει νοτίσει το DNA της με το εύκολο κέρδος, την ήσσονα προσπάθεια, την υποκρισία, την έλλειψη κοινοτικού πνεύματος, το ψέμα, τον ωχαδερφισμό.
Μια κοινωνία που θρέφεται με τον δήθεν καθωσπρεπισμό και τη φούσκα του εντυπωσιασμού, αποδεικνύοντας πόσο ψεύτικα και τεχνητά ήταν τα οράματα και οι «επιτυχίες» το καλοκαίρι του 2004.
Μια χώρα που μαραζώνει αποδιώχνοντας κάθε φρέσκο και παραγωγικό μυαλό που διαθέτει, παραδομένη στη σύγχρονη διανοητική μετανάστευση. Όμως η Ελλάδα φτωχαίνει εξ ίσου όταν σημαντικά πρόσωπα της διανόησης, της πολιτικής, της οικονομίας και του πολιτισμού απλά σιωπούν.
Είτε αποθαρρυμένα, είτε φοβούμενα, είτε ακόμη χειρότερα συμβιβασμένα !
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 07/09/2011 16:18
http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=418358
Μαγκάκης, Κύρκος, Καλλέργης, Θέμελης, Πεπονής, Κακογιάννης, Καρκαγιάννης, Βουτσινάς, Καμπανέλης, Αξελός, Μπέϊκου, Παπάζογλου, Ξυδούς, Ρασούλης, Βέγγος, Παπά, Σάντας, Καλουτά, Τζανετάκος, Δαλιανίδης, Χωματά, Στεφανίδου, Ντασέν, Φούντας, Καββαδία, Τσάγκας, είναι μερικά από τα πρόσωπα που έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο εν μέσω κρίσης και μνημονίου.
Πρόσωπα που με τη δράση τους, πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική και επιστημονική, σφράγισαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πορεία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Γαλουχημένοι σε πέτρινα χρόνια, μέσα από οικονομικές και κοινωνικές συμπληγάδες, κατάφεραν να δημιουργήσουν, να εμπνεύσουν, να αλλάξουν και να διαπλάσουν σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας, αφήνοντας ανεξίτηλη παρακαταθήκη σε τομείς όπως η τέχνη, η πολιτική, οι επιστήμες, και η εκπαίδευση.
Με πίστη στο ρόλο τους, με τα όποια λάθη ή παραλείψεις τους, αλλά κυρίως με τους αγώνες, τα ευγενή οράματα, την πίστη σε αξίες και αρχές, τις συναισθηματικές και αισθητικές τους ευαισθησίες, τον κοινωνικό αυθορμητισμό, την φιλοπατρία, την ανιδιοτέλεια, το κέφι και τη ζωντάνια τους, την (αυτό)κριτική και τον αυτοσαρκασμό τους, την αγάπη για την ζωή και τον συνάνθρωπο, όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, συνέθεσαν τον κοινωνικό ιστό και χαρακτήρισαν θετικά την διαμόρφωση ενός σημαντικού μέρους της σύγχρονης Ελλάδας.
Μιας Ελλάδας μετέωρης και αίολης σε περίεργα κελεύσματα και προτροπές, σε «σχέδια» και μεταρρυθμίσεις που κανένας δεν ξέρει που θα μας οδηγήσουν.
Το χειρότερο είναι ότι δεν έχουμε αποφασίσει σαν λαός, σαν έθνος και σαν πολιτεία ποια «διδάγματα» θα επηρεάσουν και θα διαμορφώσουν την σκέψη μας. Ποιοι φάροι θα μας οδηγήσουν και κυρίως προς ποιο σημείο του ορίζοντα.
Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα μέρα με τη μέρα φτωχαίνει όλο και περισσότερο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η πατρίδα μας χάνει σιγά σιγά την όποια ταυτότητα της. Κάθε αναλαμπή προόδου αποσαθρώνεται στο βωμό της ιδιοτέλειας, της δημαγωγίας, της υποκουλτούρας και του ατομισμού.
Μια κοινωνία που έχει νοτίσει το DNA της με το εύκολο κέρδος, την ήσσονα προσπάθεια, την υποκρισία, την έλλειψη κοινοτικού πνεύματος, το ψέμα, τον ωχαδερφισμό.
Μια κοινωνία που θρέφεται με τον δήθεν καθωσπρεπισμό και τη φούσκα του εντυπωσιασμού, αποδεικνύοντας πόσο ψεύτικα και τεχνητά ήταν τα οράματα και οι «επιτυχίες» το καλοκαίρι του 2004.
Μια χώρα που μαραζώνει αποδιώχνοντας κάθε φρέσκο και παραγωγικό μυαλό που διαθέτει, παραδομένη στη σύγχρονη διανοητική μετανάστευση. Όμως η Ελλάδα φτωχαίνει εξ ίσου όταν σημαντικά πρόσωπα της διανόησης, της πολιτικής, της οικονομίας και του πολιτισμού απλά σιωπούν.
Είτε αποθαρρυμένα, είτε φοβούμενα, είτε ακόμη χειρότερα συμβιβασμένα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου