«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ»

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ»
Πιστεύετε πως είναι συμβατή η ιδιότητα το καλλιτέχνη, του ποιητή ,γενικά του διανοουμένου με εκείνη του στρατευμένου , ή όχι , και γιατί;

Ο άνθρωπος, από τα πρώτα του συνειδητά βήματα , αγωνίζεται και αγωνιά στο πλαίσιο ενός γενικού προορισμού και ενός ειδικού πεπρωμένου να αναβαθμίσει τη θέση του μέσα στην κοινωνική διαστρωμάτωση, να συντονίσει το ατομικό του διασκελισμό με το γενικότερο βηματισμό, να προσαρμόσει τις προθέσεις, τις θέσεις και τις διαθέσεις του με τις προδιαγραφές και τις προϋποθέσεις που απαιτεί το κοινωνικό πλαίσιο, για να καταστεί εφικτή η σωστή κοινωνική του ένταξη και αποδοχή.

Έτσι, σε κάποιο στάδιο της ζωής του αποφασίζει εάν μπορεί καταρχάς , και έπειτα αν θέλει να ασχοληθεί με πνευματικά επαγγέλματα η ενδιαφέροντα , ανεξάρτητος και ελεύθερος στην μαγεία των απόψεων και των γνώσεων του, ή στρατευμένος , σαν ένα στρατιωτάκι που ίσως εξαρτάται και αναλώνεται και καταναλώνεται στην καθημερινότητα και αποτελεί προϊόν εκμετάλλευσης άλλων «μεγάλων» ή απλά γίνεται φανατικός επαναστάτης για κάποιες πεποιθήσεις του δογματικές και μη.

Ας ξεκινήσουμε όμως με τον ορισμό του πνευματικού ανθρώπου. Πνευματικός άνθρωπος καταρχήν δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο οποιοσδήποτε ασχολείται με κάποια πνευματική δραστηριότητα και απλά διακρίνεται σ’ αυτήν ούτε καν ο επιτυχημένος επιστήμονας, πολιτικός, καλλιτέχνης. Ο πνευματικός άνθρωπος έχει καταρχάς γνωρίσει την καταξίωση και την καθολική αποδοχή στον επαγγελματικό του χώρο αλλά όχι μόνο αυτό. Με τις επιστημονικές του καταθέσεις, με τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες ή με τις πολιτικές του πεποιθήσεις και παρεμβάσεις έχει αλλάξει τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας και συντέλεσε στην ποιοτικότερη ζωή των ανθρώπων σε εθνικό ή σε διεθνές επίπεδο. Κατέχει άπταιστη γνώση του αντικειμένου του και αυτό του επιτρέπει να εισάγει καινοτομίες, να βελτιώνει και να τελειοποιεί το αντικείμενό του αυτό. Το κυρίως χαρακτηριστικό του όμως είναι ότι έχει απαγκιστρωθεί από το στενό επαγγελματικό του αντικείμενο και ασχολείται με ευρύτερες δραστηριότητες, προσπαθεί νοητικά να διεισδύσει στις συνθήκες που καθορίζουν την κοινωνική εξέλιξη και διαμορφώνουν τη μοίρα των ανθρώπων.
Ο βίος του πνευματικού ανθρώπου διέπεται από τη σεμνότητα, την άμιλλα, τον αλτρουισμό, την ειλικρίνεια, την ανιδιοτέλεια, την αποστροφή για τα υλικά αγαθά, αξίες και αρχές που προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και σε όλους τους απλούς ανθρώπους με την καθημερινή του στάση.

Ο στρατευμένος αντίθετα δεν έχει προσωπικά ενδιαφέροντα, ούτε υποθέσεις, συναισθήματα, δεσμούς, περιουσία, ούτε ακόμη και δικό όνομα. Τα πάντα σ' αυτόν είναι απορροφημένα αποκλειστικά από ένα ενδιαφέρον, μια σκέψη, ένα πάθος - την επανάσταση". Ο ίδιος, που έζησε μια ζωή ως φανατικός και ιδεοληπτικός ξέρει και ομολογεί την επήρεια που έχει η υπερβολική εξουσία για το άτομο. Η εξουσία απορροφά το άτομο και μονοπωλεί το ενδιαφέρον.
Επομένως, κατά τη γνώμη μου ο μόνος τρόπος για να μπορούν να συνυπάρξουν αυτές οι δύο ιδιότητες αποτελεί σπάνια εξαίρεση πού αν έχει συμβεί θα απέχει από νότες ναρκισσισμού , εγωισμού και φανατισμού ή από την άλλη προσκόλληση και απόλυτη , άκριτη αφοσίωση στην τέχνη.
Αλλά επειδή και οι δύο είναι ιδιότητες αποτελούμενες «από αρνητικούς πόλους» και αφοσίωση , θεωρώ ότι είναι αδύνατον να συνυπάρξουν.
= 465 λέξεις
Σκωλίκης Βασίλης