Η μνήμη. Ο άνθρωπος. Η μνήμη ζει μέσα σε αυτόν. Εκείνος όμως, δεν ζει πάντοτε σύμφωνα με εκείνη. Πράγματι, οι άνθρωποι που στοιχηματίζουν στο χρηματιστήριο της λήθης τους, και ζουν σύμφωνα με τις επιταγές της, είναι σίγουρο ότι πονούν συχνά. Όπως άλλωστε εύστοχα έχει πει ο Σεφέρης « η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί».
Πράγματι, μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου στην αλήθεια, στην πραγματικότητα, αλλά σίγουρα όχι στις αναμνήσεις. Η μνήμη... είναι το ημερολόγιο που όλοι κουβαλάμε μαζί μας. Ο πλούτος της ζωής βρίσκεται στις αναμνήσεις που έχουμε ξεχάσει, σε αυτές που αποτυπώνονται μέσα στην ψυχή μας και όσο περνάν οι σελίδες του ημερολογίου της ψυχής, και αλλάζουμε βιβλία, περνάνε και οι καιροί, οι εμπειρίες, οι αναμνήσεις, οι καλές και οι κακές στιγμές, αυτά που θέλουμε και αυτά που δεν θέλουμε να γραφτούνε στο χθες.
Η μνήμη είναι περίπλοκο πράγμα, συγγενής της αλήθειας, αλλά όχι δίδυμός της. «Είναι η λογοτεχνία κάθε ανθρώπου», η ποιητική του συλλογή με τα επιτυχημένα και αποτυχημένα έργα του. Ο άνθρωπος βέβαια στις συγκινησιακές του εκρήξεις και δονήσεις, δεν δέχεται να απομνημονεύσει κάποια πράγματα και καταφεύγει στο «οινόπνευμα» της λύτρωσης μέσω άλλων διαφόρων τρόπων. Η μνήμη όμως, δεν λησμονεί και δεν κάνει διακρίσεις . Αντίθετα, πραγματοποιεί το έργο της σαν ένα όργανο του σώματος, που η μόνη στιγμή που σταματά είναι ο θάνατος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου