“Ὁμοίους ἡμῖν, δέσμιοι δεσμώτες ή δήμιοι δημότες; Ό,τι βλέπουμε είναι ψέμα”

“Ὁμοίους ἡμῖν, δέσμιοι δεσμώτες ή δήμιοι δημότες; Ό,τι βλέπουμε είναι ψέμα”

Σε μια σπηλιά ζούμε και εμείς, μέσα στην αμάθεια, την αναλήθεια, την άγνοια. Όπως ακριβώς το φως του ήλιου δεν φτάνει μέσα στην σπηλιά, έτσι και το φώς της γνώσης, της αλήθειας, δεν φτάνει σε μας. Οι άνθρωποι-δεσμώτες (;), είναι τα “ανθρωπάκια”, οι απαίδευτοι, οι αμόρφωτοι που έχουν απο την παιδική τους ηλικία αλυσοδεθεί, με την υποχρέωση να βλέπουν επίπεδες σκοτεινές σκιές, απεικάσματα, όχι την αλήθεια. Αλυσοδέθηκαν όμως μόνοι τους, ή τους αλυσοδέσαν στα δεσμά της άγνοιας;

Πολλοί δεν έχουν καταλάβει ότι η περίοδος που διανύουμε, δεν είναι οικονομική ύφεση, ούτε πτώχευση, είναι κρίση αξιών, αποτελέσμα της δεσμευμένης κριτικής ικανότητας κάποιων, προκειμένου να “τρώνε” καλά άλλοι, βολευτές και βουλευτές. Τόσο καιρό, ακόμα και τώρα δεν φαίνεται να ξυπνήσαμε, σκεφτόμαστε με τον τρόπο που θέλουν οι “δημαγωγοί¨, αυτοί που μας έχουν κάνει ουσιαστικά πλύση εγκεφάλου.

Είναι γεγονός, ότι το πολιτικό-οικονομικό και θρησκευτικό κατεστημένο έχει χαλκέυσει τα δεσμά της άγνοιας, ώστε να μην είμαστε ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα, αλλά δέσμιοι σε συμφέροντα και επιδιώξεις άλλων, πολλές φορές και “εξωτερικών”. Στα τοιχώματα της σπηλιάς, όπου μας έχουν τοποθετήσει καταχθόνια μυαλά, προβάλλονται οι σκιές αυτών των δήθεν γνώσεων που ΘΕΛΟΥΝ να αποκτήσουμε, κι όχι όσων καθίστανται αναγκαίες για την πνευματική μας τελείωση. Μας συγχύζουν, μας υπερ-παρα-πληροφορούν σε καταιγιστικούς ρυθμούς ώστε να μην προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε και να μένουμε απαθείς, συνειδησιακά κατακερματισμένοι.

Συγχρόνως, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η αμφβίβολης ηθικότητας ιδιοκτήτες τους, έχουν αναλάβει το έργο του σχολείου, αφού το σχολείο αναγκάστηκε να μετατραπεί σε ένα προπαρασκευαστήριο για την εισαγωγή στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτήρια. Ακόμη, οι λέξεις σωφροσύνη, αρετή, δικαιοσύνη, άμμιλα, “ευγενώς αγωνίζεσθαι και ηθικώς ζην” ανήκουν στις άγνωστες λέξεις, λέξεις βάση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού.

Δυστυχώς, ο Έλληνας, έχει “καλομάθει¨ στην εύκολη λύση, στην κατηφορική έξοδο, όχι στην ανηφορορική, στην έξοδο-άνοδο που προυποθέτει θυσίες, δυσκολίες, για την κατάκτηση της κορυφής, της γνώσης, της παιδείας, της φιλοσοφίας. Εθελοτυφλεί, άλλες φορές συνειδητά και άλλες ασυνείδητα. Είναι “ανθρωπάκος” όπως θα τον έλεγε ο Βίλχεμ Ραίχ και όχι εν δυνάμει φιλόσοφος.

Ας βγούμε στον κόσμο του ήλιου, στο φως της αλήθειας, στα χέρια μας είναι. Μην γινόμαστε υποχείριοι ατομιστές του συμφέροντος. Ας γίνουμε σοφότεροι, πνευματικοί, μοναδικοί, δυνατοί, λιτοί και ευτυχισμένοι. Έχουμε την τύχη να συναντάμε στο δρόμο μας έναν Σωκράτη, έναν Πλάτωνα, έναν Απολλώνιο Τυανέα ή κάποια σύγχρονη ενσαρκωμένη φωτεινή ψυχή. Όσο μας επιτρέπουν τα δεσμά, ας αποστρέψουμε το βλέμμα μας από τις σκιές, όσο μας επιτρέπουν οι αντηχήσεις, ας αποσπάσουμε την ακοή μας από τους θορύβους κι ας προσπαθήσουμε ν’ ακούσουμε τους λόγους τους. Και μπορεί να νιώσουμε να χαλαρώνουν τα δεσμά και να πέφτουν…

Του Βασίλη Σκωλίκη
21/11/10

« Αγαπώ τη Γη, φροντίζω το περιβάλλον! »

« Αγαπώ τη Γη, φροντίζω το περιβάλλον! »

"Τι να σου χαρίσω, όπως το 'χουν κάνει το φεγγάρι, Ρώσοι, Αμερικάνοι;" , λέει το αυτό το φαινομενικά αφελές ερώτημα του γνωστού τραγουδιού και σε αυτό συμπυκνώνεται παραστατικά αλλά συγχρόνως δραματικά όλη η αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου για τις ανεξέλεγκτες επεμβάσεις και τις ανεπιθύμητες επιδράσεις του τεχνικού πολιτισμού πάνω στη φύση και στη ζωή μας.

Στις μέρες μας, δυστυχώς, καθημερινά ολοένα και περισσότερο ο άνθρωπος κατακτά το διάστημα, αλλά χάνει την Γή. Σε αυτό τον αιώνα της αφθονίας έχουμε φτάσει σε σημείο να θάβουμε στις χωματερές τα τρόφιμα που πλεονάζουν από κερδοσκοπική απληστία, τη στιγμή που συνάνθρωποι μας θάβονται από ασιτία. Έτσι, αντιφατικά και παράλογα οι μισοί σχεδόν κάτοικοι του πλανήτη μας πεθαίνουν από υποσιτισμό και οι άλλοι μισοί από υπερσιτισμό. Είναι γεγονός δε ότι οι τεχνολογικοί μας άθλοι συναγωνίζονται της ηθικές μας αθλιότητες. Οι ισχυροί της γης εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους, το φυσικό περιβάλλον, τον φυσικό πλούτο των υποανάπτυκτων, μετατρέποντας, εκτός των άλλων, τις χώρες τους σε χώρους αποθήκευσης τοξικών αποβλήτων. Έτσι σχεδόν ετσιθελικά και αυθαίρετα , οι αναπτυγμένοι βιομηχανικά και οικονομικά λαοί κρατούν τους υπανάπτυκτους στην αγραμματοσύνη και στην υπανάπτυξη, γιατί έτσι εξυπηρετούνται και επιταχύνονται τα αναπτυξιακά τους προγράμματα.

Επομένως, είναι παράλογο ο άνθρωπος να ακούει με τα υπερσύγχρονα όργανα ήχους από άλλους πλανήτες και να κωφεύει στο δραματικό πια SOS που εκπέμπει ο δικός τους πλανήτης. Η δραματική αυτή έκκληση δίνει, λοιπόν, άμεση προτεραιότητα στα οικολογικά προβλήματα του πλανήτη μας και στην αισθητή και επικίνδυνα κλιμακούμενη υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος. Η "τραγική ειρωνεία" του προβλήματος αυτού όμως είναι ότι ο άνθρωπος δεν συνειδητοποίει πως όσο πιο πολύ κακοποιεί τη φύση, τόσο πιο βαθιά πριονίζει το κλαδί που τον στηρίζει και του εξασφαλίζει τη ζωτική επαφή με τη υγεία και τη ζωή.

Επιπρόσθετα ,ο άνθρωπος, κατάφερε να μετατρέψει τον ήλιο από πηγή ζωής σε εστία θανάτου, κατάφερε να μολύνει τα ποτάμια, τις λίμνες, τα δέντρα απειλώντας και την ίδια του τη ζωή. Έτσι κρίνεται σκόπιμο να εξαρθεί η θετική προσπάθεια των οικολογικών συλλόγων για την αντιμετώπιση των ειδικών περιβαλλοντικών και οικολογικών προβλημάτων του τόπου μας με αποτέλεσμα πλέον ο άνθρωπος να μην νιώθει ότι περπατάει στην ¨ολόμαυρη ράχη" -όχι πια των " Ψαρών"- αλλά των εκατοντάδων καμένων δασών . Ακόμη, πρέπει να καθιερωθεί στα δημοτικά σχολεία όλου του κόσμου μία ώρα με με διδαχτικό θέμα : "Οικολογία - Περιβάλλον" , όπου να αναλύονται απλά τα προβλήματα του περιβάλλοντος και οι τρόποι αντιμετώπισης τους ώστε το άτομο από μικρή ηλικία να έχει υϊοθετημένα στοιχεία για τον σεβασμό απέναντι στο περιβάλλον . Τέλος, σήμερα υπάρχουν αρκετές οικολογικές οργανώσεις που μπορεί ο άνθρωπος να συμμετάσχει βοηθώντας ουσιαστικά στην λύση κάποιων επιβλαβών φαινομένων και γενικότερα περιβαλλοντικών προβλημάτων. Μην σκέφτεσαι λοιπόν ότι ΕΣΥ δεν θα αλλάξεις το πρόβλημα και κάθεσαι απαθής στην καταστρεπτική απάθεια σου! ΜΠΟΡΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ, ΜΠΟΡΕΙΣ!

Ας προστατέψουμε την φύση που αποτελεί την μεγάλη μητέρα και την παιδαγωγό. Και επειδή υπήρξε και τροφός μας, ας μη γίνουμε εμείς οι διαστροφείς της. Είμαστε χρεώστες της, ας μη γίνουμε και προδότες της, είμαστε οι δημευτές της , ας μη γίνουμε και οι δήμιοί της, είμαστε καταχραστές της, ας μη γίνουμε και εκτελεστές της...