ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ" ---Σκωλίκης Βασίλης
http://www.apogevmatini.gr/?p=64602
Ένα «διαμάντι» από προβληματισμένο 16χρονο
Στην εποχή της δημοσιογραφίας των Social Networks, βρίσκεις διαμάντια προβληματισμού έξω από τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης. Ένα τέτοιο, παραθέτω γραμμένο από 16χρονο έφηβο. «Αυτός ο κόσμος, ο μικρός» του Βασίλη Σκωλίκη. Κάθε μέρα, κάθε σχεδόν στιγμή στη ζωή μας, αντιμετωπίζουμε αυτό το φαινόμενο της ζήλιας του ανθρώπου, σε επίπεδο επαγγελματικό, κοινωνικό και φιλικό.
Δεν ξέρω εάν το έχετε προσέξει, αλλά λίγοι σε κοιτάνε στο μυαλό, αφού οι περισσότεροι σε κοιτάνε στην τσέπη. Δεν είναι κανείς πρόθυμος να προσφέρει, παρά μόνο να αρπάξει, θεωρώντας τον άλλον πολλές φορές χαζό, δίχως εκείνος να το καταλαβαίνει.
Μοιάζει σαν να περνάς από ένα Scanner που αυτόχρημα αποτυπώνει το ποιος έχει υπογράψει το ρούχο που φοράς, πού μένεις και τι επαγγέλλεσαι. Να ήταν με καλή πρόθεση θα ήταν όμορφα! Το θέμα όμως είναι ότι είναι από ζήλια, φθόνο και απληστία προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Και όπως θα τον αποκαλούσε ο Wilhelm Reich «φτηνό ανθρωπάκο», που ο ίδιος υποφέρει, δολοφονείται και δολοφονεί τους συνανθρώπους του και αν μάλιστα έχει και κάποια δύναμη, την εκμεταλλεύεται θηριωδώς εκμεταλλευόμενος άλλους, δήθεν «μικρότερους».
Στη δουλειά σου, στο σχολείο σου, στην οικογένεια και όλα τα συναφή, σε κρίνουν αναίτια συνεχώς. Κερνάς ένα γλυκό για το μεταπτυχιακό σου και σου λένε ευχαριστώ σαν να θέλουν να δαγκώσουν εσένα και όχι το γλυκό. Έκανες οικονομία και πήρες ένα καινούριο αξιοπρεπές σπίτι, μην τολμήσεις, θα σε συζητάνε για κάνα δυο μήνες. Τι έγινε, ο γείτονας άλλαξε ζάντες; Ξέρω πολλοί σκέφτονται να τις σπάσουν.
Μην καταφέρεις κάτι, μείνε κατώτερος των «υψηλών», έτσι σε θέλουν, γιατί διαφορετικά θα γίνεις ο κακός της παρέας και δεν θα σε συμπαθούν πλέον. Δείτε γύρω σας, παίρνεις προαγωγή και σε κοιτάνε με κακία.
Ακόμα και στο γυμναστήριο, δίχως να σαρκάζω, αν κάνεις λίγο περισσότερα βάρη από το διπλανό σου θα σου κόψει την καλησπέρα.
«Ανθρωπάκο», καλύτερα μορφώσου, με πορεία υψηλή σαν εκείνη του ουρανού και μεγάλωσε πια γιατί είναι αργά. Προσπάθησε ό,τι μπορείς!
Εξάλλου, κανένας δεν μπορεί να χτίσει για λογαριασμό σου το γεφύρι απ’ όπου χρωστάς να περάσει το ρέμα της ζωής, κανένας εκτός από εσένα.
Υπάρχουν βέβαια μονοπάτια άπειρα και γεφύρια και ημίθεοι πρόθυμοι να σε περάσουν. Μα θα ζητήσουν πληρωμή εσένα και όχι αυτόν που κρίνεις και ζηλεύεις.
